อานุภาพอันศักดิ์สิทธิ์ของเครื่องราง ของขลัง วัตถุมงคล

ในการสร้างพระ สร้างเครื่องรางของขลัง คนสมัยก่อนเข้าถึงธรรมะมากกว่าคนสมัยนี้ เพราะคนสมัยนี้ ยึดมั่นว่า เงินตราเป็นแก้วสารพัดนึก แต่คนสมัยก่อนเขาไม่ได้คิดเรื่องเงินทองเป็นแก้วสารพัดนึก เขาช่วยพระสงฆ์ก็ดี ช่วยการสร้างโบสถ์ สร้างทาง สร้างวัดก็ดี เขาไม่ต้องการสิ่งตอบแทนเป็นเงินตรา คือคนที่มาช่วยซ่อมหลังคาโบสถ์ก็ดี ช่วยสร้างกุฏีในวัดก็ดี มีแค่ข้าวก้นบาตรวัดที่พระเหลือ และลูกวัดเหลือให้กิน เขาก็เพียงพอในการที่จะไม่ต้องหิ้วปิ่นโตมา หรือว่าบ้านบางคนอยู่ไกลวัด ก็มีภาระแค่ท้อง เรื่องเงินเขาไม่ยอมรับ อย่างพระสมเด็จวัดระฆังสร้างขึ้นเพราะ สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต)พรหมรังษี ได้คิดว่า อย่างน้อยก็ควรให้เขาซาบซึ้งเข้าถึงปูชนียวัตถุ ก็ได้สร้างพระเครื่องขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึก และเป็นที่เตือนตนว่า ครั้งหนึ่งเขาได้มาช่วยบูรณะวัด และก็เพื่อให้เขาห้อยติด ผู้ที่ได้ห้อยพระนั้นย่อมที่จะคิดถึงผู้ให้ ก็คือยึดเอาเป็นที่พึ่ง และให้ลึกซึ้งถึงพุทธานุภาพว่า พระองค์เป็นบรมศาสดาที่ควรแก่การสักการะ เราห้อยท่าน ท่านเป็นแผนที่แก่เราให้เดิน เราก็ควรตามแผนของท่าน เพื่อไปสู่การสัมมาอาชีวะชอบ และไปสู่ทางแห่งความสงบ คลื่นจิตพลังงานแห่งธาตุรู้ของท่านก็ประสิทธิ์อยู่ แผ่พลังบารมีปกป้องคุ้มครองเรานำทางเราไปสู่แสงสว่าง และความดีงามอยู่เสมอ